(က) ထုံေယာပဲ
ဒီဇင္ဘာလမို႔ ေတာ္ေတာ္ေအးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ေက်ာင္းပိတ္ေသာ္လည္းအလကားမေနၾကပါ။ မိဘတုိ႔၏ျခံလုပ္ငန္းကုိႏုိင္သေလာက္ ကူလုပ္ေပးၾကပါသည္။ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ခြန္မိႈင္းသည္မိဘတုိ႔ကို ကူညီရန္အတြက္ လုိက္သြားပါသည္။ သူတုိ႔ျခံႏွင့္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျခံမွာမေ၀းလွပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔“ဖာ” (အေဖ)ႏွင့္“မိဳြး” (အေမ)တုိ႔က အရင္သြားႏွင့္ၾကပါသည္။
“ ခြန္ခမ္းေလာ့၊ျဖားလုိင္း(အဘုိးလုိင္း) အိမ္မွာတဒုတ္ဒုတ္နဲ႔သစ္သားတုံးၾကီးကုိ ထြင္းေနတယ္။ဘာလုပ္မလဲမသိဘူး။
တုိ႔ခဏ၀င္ၾကည့္ရေအာင္”
“၀င္ၾကည့္မယ္ေလ”
ကၽြန္ေတာ္က ခြန္းမိႈင္းကုိျပန္ေျပာလုိက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ျဖားလုိင္း(အဘုိးလုိင္း)အိမ္ေရွ႕ကုိေရာက္
ေတာ့ျဖားလုိင္းသည္ အရွည္တလံခန္႔ရွိသည့္သစ္သားတုံးၾကီးကုိ ထြင္းေနပါသည္
“ဒါဘာလုပ္ဖုိ႕လဲ ျဖားလုိင္း(အဘုိးလုိင္း)”
“ထုံထိန္းအုိးစည္လုပ္ဖုိ႔ သစ္သားထြင္းေနတာ”
ခြန္မိႈင္းေမးသည္ကုိျဖားလုိင္း(အဘုိးလု္ိင္း)ကေျဖလု္ိက္ပါသည္။
“ထုံထိန္းအိုးစည္ကုိကၽြန္ေတာ္တုိ႔မသိဘူး၊ ဖာျဖား၊ေျပာျပပါဦး” ကၽြန္ေတာ္ကျဖားလုိင္းကုိေမးလုိက္ပါသည္။
“ေအး ေျပာရတာေပါ့ကြာ” ျဖားလုိင္းကသူသစ္သားထြင္းတာကုိနားလုိက္ျပီးကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိေျပာျပပါသည္။
“တုိ႔ရွမ္းျပည္မွာ “ထုံ”(အုိးစည္)ကုိယမေနသားနဲ႔လုပ္ၾကတယ္။ ယမေနသားက ေပ်ာ့ေတာ့ထြင္းရလြယ္တယ္။တုိ႔ဆီ
မွာအု္ိးစည္တီးတဲ႔ဓေလ့ဟာရွမ္းျပည္နယ္အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ေဒသကေနဆင္းသက္လာတယ္လုိ႔ေျပာတယ္။ တုိ႔ရွမ္း
ျပည္နယ္မွာ လူမ်ဳိးတုိင္းလုိလုိအုိးစည္ေတြရွိတယ္။ တုိ႔ပအုိ၀္းမွာဆုိယင္ ထုံထိန္းအုိးစည္၊ရွမ္းလူမ်ဳိးမွာဆုိယင္ ရွမ္းအုိးစည္၊ဓႏုလူမ်ဳိးမွာဆုိယင္ ဓႏုအုိးစည္၊အင္းသားေတြမွာဆိုယင္ အုိးစည္ကူး(အုိးစည္ၾကီး)ရွိတယ္။ ရွမ္းအုိးစည္
ကုိေတာ့လူမ်ဳိးတုိင္းလုိလုိတီးၾကတယ္။ တုိ႔ပအုိ၀္းေတြက “ထံုေယာပဲ” လုိ႔ေခၚတယ္”
ျဖားလုိင္း(အဘုိးလုိင္)က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေျပာျပေနပါသည္။
“အုိးစည္ေပၚတာၾကာျပီလား ဖာျဖား”
ခြန္မိႈင္းက ေမးလုိက္ျပန္ပါသည္။ ထုိအခါျဖားလုိင္းက……
“အုိးစည္ေပၚတာ ၾကာျပီကြ။ အုိးစည္ပုံျပင္ေလးေတာ့ရွိတယ္။ ဖာျဖားေျပာျပမယ္”
ဖာျဖားလုိင္းသည္သူ႔ေဘးတြင္ရွိေနေသာေျမေရေႏြးၾကမ္းအုိးမွ ေရေႏြးၾကမ္းတခြက္ကုိငွဲ႕ေသာက္လုိက္ျပီးေအာက္
ပါအတုိင္းေျပာျပပါေတာ့သည္။
ေရွးတုန္းကဆီဆုိင္ျမိဳ႔နယ္မွာပါ၀င္တဲ႔ဘန္းယဥ္နယ္မွာ ဘယကုမၼာမင္းသားစုိးစံေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ေျမာက္ဘက္ေျခာက္မုိင္အကြာမွာရွိတဲ႔အုံအားေဒသမွာ ပ်ားၾကီးေတြမင္းမူေနတယ္။ အဲဒီပ်ားၾကီးေတြ
ဟာ ဘန္းယဥ္နယ္ကုိတလတခါ ပ်ံသြားျပီးလူေတြကုိကုိက္ခ်ီစားေလ့ရွိတယ္။ ေယာက်္ားကုိအရင္စားယင္ေနာက္တခါ
မိန္းမကုိစားတယ္”
“ဘာယကုမၼာမင္းသားဟာ ျပည္သူေတြကုိ“ထုံ”(အုိးစည္)တလုံးလုပ္ခုိင္းတယ္။အဲဒီထုံ (အုိးစည္)တေနရာမွာျမား
တစင္း၀င္သာထြက္သာတဲ႔ အေပါက္တေပါက္ကုိေဖာက္ခုိင္းတယ္။ အဲဒီေနာက္ထုံ (အုိးစည္) ထဲကုိေလထက္ျမန္တဲ႔
လူတေယက္၊ေရထက္ေအးတဲ႔လူတေယာက္၊မီးထက္ပူတဲ႔လူတေယာက္၊ဆားထက္ငန္တဲ႔လူတေယာက္စုစုေပါင္း
လူေလးေယာက္ကုိ၀င္ေအာင္ေစတယ္……
“ ဘယကုမၼာမင္းသားဟာ အမဲသတ္သမားေတြဆီက အမဲေသြးကုိယူခုိင္းျပီးေတာ့ ထုံ(အုိးစည္)ကုိသုတ္ခုိင္းတယ္။
တေန႕ေတာ့ပ်ားၾကီးေတြဟာ လူကုိကုိက္ခ်ီဖုိ႔ ပ်ံလာၾကတယ္။ အမဲေသြးေတြနဲ႔နီရဲေနတဲ႔ထုံ(အုိးစည္)ကုိျမင္ေတာ့လူ
လုိ႔ထင္ျပီး ကုိက္ခ်ီသြားၾကတယ္။ အုံအားေဒသကုိ ေရာက္တဲ႔အခါ ပ်ားၾကီးေတြဟာ ထုံကုိလွည့္ပတ္ျပီးအမဲေသြးကုိ
စားၾကတယ္။ ဒီလုိအမဲေသြးကုိလွည့္ပတ္စားယင္းနဲ႔အေပါက္နားကုိေရာက္တဲ႔အခါမွာထုံ(အုိးစည္) ထဲမွာရွိေနတဲ႔လူတ
ေယာက္က ပ်ားၾကီးရဲ႕ရင္၀ကုိ ပစ္လုိက္ေတာ့ ပ်ားၾကီးေသသြားတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ပ်ားၾကီးလိမ့္က်တဲ႔ေနရာဆုိျပီး
ခုထိရွိေနေသးတယ္လုိ႔ဆုိတယ္…..
“ပ်ားၾကီးေသသြားေတာ့အုိးစည္ထဲက လူေလးေယာက္ဟာ ထုံ(အုိးစည္)ကုိေဖာက္ျပီးထြက္လာၾကတယ္။ ေလထက္ျမန္တဲ႔လူဟာ အုိးကုိယူျပီး အဲဒီအုိးကုိ ေရထက္ေအးတဲ႔လူက ကုိင္လုိက္တဲ႔အခါမွာ အုိးထဲမွာေရရွိလာတယ္။
အဲဒီေနာက္ဆားထက္ငန္တဲ႔လူက အုိးထဲကုိႏႈိက္လုိက္တဲ႔အခါမွာ အုိးထဲမွာ ဆားငန္ဓာတ္ကုိရလာတယ္။ တခါမီးထက္
ပူတဲ႔လူက အုိးထဲကုိ လက္နဲ႔ႏိႈက္လုိက္တဲ႔အခါမွာ အဲဒီအုိးက ေရေတြ ဆူပြက္လာတယ္။ အဲဒီက်ေတာ့ ပ်ားၾကီးရဲ႕
အသားကုိထည့္ျပီး ျပုတ္စားၾကတယ္ဆုိပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ထုံ(အုိးစည္)ေပၚလာတယ္။ တုိ႔ ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသား
ေတြဒ႑ာရီအျဖစ္နဲ႔ေျပာဆုိၾကတာကုိဖာျဖား (အဘုိး)ၾကားဖူးတယ္”
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ခြန္မိႈင္းသည္ျဖားလိုင္း(အဘုိးလုိင္း)၏ ထုံ (အုိးစည္)ပုံျပင္ကုိၿငိမ္သက္စြာနားေထာင္ေနမိၾကပါသည္။
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိပါ။ စိတ္၀င္စားစရာေတာ့ေကာင္းပါသည္။
“ခုလုိေျပာျပတာသိပ္၀မ္းသာတာပဲ ျဖားလုိင္း(အဘိုးလိုင္း)ဖာျဖား(အဘုိး)အလုပ္ပ်က္ေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္းဖာ
(အေဖ)နဲ႔မြဳိး(အေမ)တုိ႔ကုိ ကူညီဖုိ႔သြားလု္ိက္ဦးမယ္”
“ ေအး ေအး သြားၾက။ သြားၾက။ ေတာ္ၾကာ သူတုိ႔ေမွ်ာ္ေနပါဦးမယ္”
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ခြန္မိႈင္းသည္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျခံရွိရာသုိ႔လုိက္သြားၾကပါေတာ့သည္။
ရွမ္းအုိးစည္ကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားတုိ႔က “ထုံေယာပဲ” ဟုေခၚၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရွမ္း
ျပည္နယ္တြင္ က်င္းပၾကသည့္ရာသီပဲြေတာ္မ်ားတြင္ အုိးစည္သံ “ေဗထုံ ေဗထုံ” ကုိအျမဲၾကားေနရပါသည္။ ပြယ္ပန္
ေခၚ ရွင္ျပဳပဲြ၊ ပြယ္လုဖုိင္ေခၚ ဒုံးလႊတ္ပဲြ၊စာေရးတံပဲြ၊သီတင္းကၽြတ္ပဲြေတာ္၊ကထိန္ခင္းပဲြ၊ စသည့္ေတာ္ပဲြေတာ္မ်ားတြင္
အုိးစည္သံမ်ား ေမာင္းသံမ်ားကုိၾကားရျမဲျဖစ္ပါသည္။ထုံေယာပဲ (ရွမ္းအုိးစည္)ကုိရွမ္းျပည္နယ္တြင္ေနထုိင္ၾကသည္။
ရွမ္း၊ပအုိ၀္း၊ပေလာင္၊အင္းသားတုိ႔ေလာက္သာတီးၾကပါသည္။ ထုံေယာပဲ(ရွမ္းအုိးစည္)ကုိတီးရာတြင္ ရွမ္း၊ပေလာင္
၊ဓႏု၊အင္းသားတုိ႔တီးဟန္မွာသြယ္ျပီး၊ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားတုိ႔တီးဟန္မွာေႏွးသည္ကုိေတြ႕ရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရွမ္းျပည္သည္ လြမ္းေမာဖြယ္ရွိလွပါသည္။ တကယ္လည္းလွပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရွမ္းျပည္
သုိ႔ေရာက္ဖူးသည့္ေျမျပန္႔စာေရးဆရာတုိ႔သည္ ရွမ္းျပည္၏အလွကုိစာဖဲြ႔ၾကသည္မွာ လူၾကီးမ်ားေျပာသည္ကုိၾကားရ
ဖူးပါသည္။ ရွမ္းျပည္ထက္ပုိလွသည္မွာရွမ္းျပည္နယ္တြင္ေနထုိင္ၾကသည့္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အစ္မ ရွမ္းမေလး၊
ပအုိ၀္းမေလး၊ဓႏုမေလးတုိ႔၏ အလွမဟုတ္ပါ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳးိစုတုိ႔၏“ လုပ္အားအလွ” ပင္ျဖစ္
ပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူမ်ဳိးသည္ ထုံေယာပဲ(အုိးစည္)သံၾကားလွ်င္ ေပ်ာ္ခ်င္၊ကခ်င္၊ လွဴခ်င္၊တန္းခ်င္ၾကပါသည္။ ထုံေယာပဲ(အုိးစည္)သံသည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ေနထုိင္ၾကသည့္တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးတုိ႔၏ရုိးရာဓေလ့ အစဥ္အလာကုိေဖာ္ထုတ္ျပသေနပါသည္။
(ခ) ထုံပတ္ ထုံထိန္း
“ခြန္ထီးေထာ္ေရ၊ စာင္ဖာလန္းအိမ္မွာ ဘာဂ်ာသံၾကားတယ္။ သိပ္လြမ္းစရာေကာင္းတာပဲ။ ငါေတာ့ပြယ္ပန္
(ရွင္ျပဳပဲြ)ကုိသတိရမိတယ္ကြာ”
“ဒါျဖင့္ တုိ႔သြားနားေထာင္ရေအာင္ ခြန္ထီး။ ဒိျပင္သီခ်င္းေတြခ်ည္းၾကားရတာၿငီးေငြ႕လာျပီ။လာကြာ”
ကၽြန္ေတာ္က ခြန္ထီးကုိ စာင္ဖာလန္းအိမ္သြားဖုိ႔ေခၚလုိက္ပါသည္။ စာင္ဖာလန္းသား ခြန္လိုရုိင္းလဲ ရွိေနပါသည္။
“လာ ခြန္ထီးေဆာင္နဲ႔ခြန္ကီး၊ဘာဂ်ာသံေလးက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ကြာ”
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရာက္ေတာ့လက္ဆြဲဘာဂ်ာသံကုိၾကားေနရဆဲျဖစ္ပါသည္။
“ဖာနန္(ဦးေလး) မေန႔က ေတာင္ၾကီးသြားတုန္းက ၀ယ္လာတာ။ခုဆုိေနၾကတဲ႔ ေခတ္ေပၚသီခ်င္းေတြကလဲ “ဂလုံ ဂလမ္” နဲ႔ဘာမွနားမလည္ဘူး၊ေအာ္ေနတာေလာက္ပဲသိတယ္။ ခြန္သာထြန္းတုိ႔လုိပီပီသသဆုိၾကတာလဲမဟုတ္ဘူး။
ခုေခတ္ေကာင္ေလးေတြကသီခ်င္ေလးတေခြႏွစ္ေခြသြင္းတာနဲ႔(ထမ္းတန္နမ္းဖုံ)ကုိယ့္ကုိယ္ကုိအထင္ၾကီးေနၾကတယ္”
“ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လဲ နားမလည္ဘူးဖာနန္(ဦးေလး)”စာင္ဖာလန္းေျပာသည္ကုိ ခြန္ကီးကေထာက္ခံ
လုိက္ပါသည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပအုိ၀္းရုိးရာ တူရိယာေတြကုိလဲကက္ဆက္ေခြထဲသြင္းထားယင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္”
“ဟုတ္တယ္။ဒါမွ ကုိယ့္ရုိးရာဓေလ့ေတြကုိ ထိန္းသိမ္းရာလဲေရာက္တာေပါ့”
စာင္ဖာလန္းအိမ္တြင္ရွိေနသည့္စာင္ဖာမတ္က ၀င္ေျပာလုိက္ပါသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပအုိ၀္းတုိင္းရင္း
သားတို႔သည္ ျခံလုပ္ငန္းမွ ၀င္ေငြေကာင္းစြာရသျဖင့္ ကက္ဆက္ကုိ၀ယ္လုိက္ၾကပါသည္။ အမ်ဳိးအစားနားမလည္
သျဖင့္ျမိဳ႔မွလူမ်ားလ္ိမ္ညာသမွ်ကုိခံေနရပါသည္။ ခုဆုိကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာ ကက္ဆက္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဖာလည္း ေနာက္ႏွစ္ သနပ္ဖက္အထြက္ေကာင္းလွ်င္၀ယ္မည္ဟုေျပာပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ခြန္ကီးသည္ ဘာဂ်ာသံ တေခြကုန္ေအာင္နားေထာင္ၾကပါသည္။ လူၾကီးမ်ားကလည္းေရေႏြး
ၾကမ္းေသာက္ယင္း၊ေဆးေပါ့လိပ္ေသာက္ယင္းႏွင့္ ဒူးႏွံ႕ကာ နားေထာင္ေနၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တြင္ ရုိးရာတူရိယာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါသည္။ ထုိရုိးရာတူရိယာမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ျပည္ေထာင္စုသူငယ္ခ်င္းတုိ႔သိေအာင္
ေျပာျပပါမယ္ခင္ဗ်ား။
လူမ်ဳိးတမ်ဳိးႏွင့္တမ်ဳိးသည္ ၄င္းတုိ႔တီးမႈတ္ေနၾကေသာ တူရိယာမ်ားတူၾကမည္မထင္ပါ။ တူရိယာအမ်ဳိးအစား
ခ်င္းတူညီေသာ္လည္း တီးမႈတ္ပုံခ်င္းကြာတတ္ပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပအုိ၀္းလူမ်ဳိးက ထုံေယာပဲဟုေခၚ
ေသာ ရွမ္းအုိးစည္ကုိကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပအုိ၀္းလူမ်ဳိးတုိ႔က ခပ္ေနွးေႏွးတီးပါသည္။ ရွမ္း၊အင္းသား၊ဓႏုလူမ်ဳိးမ်ားက ခပ္ျမန္ျမန္တီးသည္ကုိေတြ႕ရပါသည္။ရွမ္းအုိးစည္သည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ လူမ်ဳိးတုိင္းလုိလုိ တီးေလ့
ရွိၾကေသာတူရိယာတမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပအုိ၀္းလူမ်ဳိးတုိ႔တြင္ ရုိးရာတူရိယာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါသည္။ ျပည္ေထာင္စုသူငယ္ခ်င္းတုိ႔
ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရုိးရာတူရိယာမ်ားကုိ တမ်ဳိးစီေျပာျပပါမည္။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔စိတ္၀င္စားၾကလိမ့္မည္ဟုထင္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပအုိ၀္းလူမ်ဳိးတုိ႔၏ ရုိးရာတူရိယာမ်ားအနက္ေမာင္းမူး(ေမာင္းၾကီး)ေမာင္းေလာင္(ေမာင္းဆုိင္း)
ထုံေယာပဲ(ရွမ္းအုိးစည္)၊ထုံထိန္းအုိးစည္တုိ႔မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။ ေမာင္းမူး(ေမာင္းၾကီး)၊ေမာင္းေလာင္(ေမာင္းဆုိင္း)
ထုံေယာပဲ(ရွမ္းအိုးစည္)တီးၾကသည္ကုိေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ေနထုိင္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားေတြ႔ဖူးၾကပါလ္ိမ့္မည္။
ေမာင္းမူးမွာ လင္းကြင္းတီးသူက ေရွ႕ေဆာင္ျပီးတီးပါသည္။လင္းကြင္းၾကီးတီးသူက “ရွန္း ရွန္း ရွန္း” ဟုတီး
လုိက္သည္ႏွင့္ ေမာင္းတီးသူမ်ားက ေမာင္းကုိလုိက္တီးရပါသည္။ ေမာင္းမွာၾကီးစဥ္ငယ္လုိက္အသံမ်ဳိးစုံထြက္ပါသည္။
ေမာင္းမူးတီးသံမွာ “ရွန္း ရွန္း ရွန္း ကေလာင္” ဟုျမည္ပါသည္။နားေထာင္၍တမ်ဳိးေကာင္းပါသည္။ ကုိယ္တုိင္
နားေထာင္ၾကည့္မွသိပါလိမ့္မည္။ ေမာင္းမူးကုိတီးလွ်င္ လူၾကီးပုိင္းသာ ကၾကသည္ကမ်ားပါသည္။ လူၾကီးမ်ားသည္
ေဘာင္းဘီကုိပင့္၍ သုိင္းကြက္မ်ားျဖင့္ ဟန္အမူအရာပါပါ ကၾကပါသည္။ ၾကည့္၍တမ်ဳိးေကာင္းပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္ ရွမ္းအုိးစည္ကုိသာမကထုံပတ္ထုံထိန္းကုိလည္း တီးၾကပါသည္။
ထုံပတ္မွာ ႏွစ္ဘက္ပိတ္အုိးစည္ျဖစ္၍ ေရွးအခါက ေမာင္းဆုိင္းႏွင့္တြဲ၍ တီးၾကသည္ဟု ဖာျဖား(အဘုိး)က ကၽြန္ေတာ့္
ကုိေျပာျပဖူးပါသည္။ ထုံပတ္အုိးစည္မွာ တဘက္တြင္နည္းနည္းၾကီးျပီးတဘက္တြင္နည္းနည္းငယ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတာ့မျမင္ဖူးေတာ့ပါ။ အခ်ဳိ႕ေက်းရြာမ်ား၌ရွိေသးေၾကာင္းဖာျဖားကေျပာပါသည္။ ထုံပတ္ကုိ ေမာင္းဆုိင္းႏွင့္တဲြ၍တီးရာတြင္ထုံပတ္တီးသူ၏အခ်က္ေပးအုိးစည္သံကုိလုိက္၍ ေမာင္းမ်ားကုိတီးၾကရပါသည္။
ထုံထိန္းအုိးစည္ကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ဖူးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာ၌တလုံးရွိပါသည္။ ထုံထိန္းအုိးစည္
တီးဟန္မွာ တက္တက္ၾကြၾကြရွိလွပါသည္။ ထုံထိန္းအုိးစည္တီးဟန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ညီအစ္ကုိ ဓႏုလူမ်ဳိးတုိ႔၏ အုိးစည္
တီးဟန္ႏွင့္တူပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရုိးရာအုိးစည္မ်ားအနက္ ထုံပတ္အုိးစည္မွာေပ်ာက္ကြယ္သြားပါျပီ။ထုံထိန္းအိုးစည္ကုိေတာ့ ေတြ႔ႏုိင္
ပါေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္ အုိးစည္တီးလွ်င္ ၀ိုင္းဖဲြ႕ျပီးက ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္အုိးစည္ႏွင့္ကၾကရာတြင္အမ်ဳိးသားေရာ အမ်ဳိးသမီးပါ ကဗ်ာရြတ္ဆုိ၍ ကၾကပါသည္။
ကဗ်ာအဆုံးတြင္ “နယ္ေဟြး နယ္ေဟြး” ျဖင့္အဆုံးသတ္ၾကပါသည္။ က ပုံကေတာ့ ရိုးရိုးေလးပါ။ ဗယ္လက္ေျမွာက္
ဗယ္ေျခအသာခ်၍လည္းေကာင္း ညာလက္ေျမွာက္ညာေျခအသာခ်၍လည္းေကာင္း ကၾကပါသည္။
လက္ဆြဲဘာဂ်ာကုိပဲြလမ္းသဘင္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊လူပ်ဳိလွည့္ေသာအခါတြင္လည္းေကာင္းတီးၾက
ပါသည္။တီးတတ္လွ်င္နားေထာင္၍အလြန္ေကာင္းပါသည္။ လူပ်ဳိကာလသားမ်ားတီးေလ့ရွိေသာမယ္ဒလင္လည္း
ရွိပါသည္။ မယ္ဒလင္ကုိ ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားတုိ႔က “တင္” ဟုေခၚပါသည္။ ထုိမယ္ဒလင္ကုိကုိယ္တုိင္ျပဳလုပ္
ၾကပါသည္။ ၾကိဳးသုံးေခ်ာင္းပါသည္ဟု ဖာျဖား(အဘုိး)ကေျပာျပပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတာ့မေတြ႕ရေတာ့ပါ။
“ ကြာ”မွာ၀ါးျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာတူရိယာတမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။ ပါးစပ္တငုံစာေလာက္ရွိပါသည္။ အခ်ဳိ႕လည္း တလက္
မခန္႔အရြယ္ေလာက္ကုိသံျဖင့္ျပဳလုပ္ေရာင္းခ်ၾကပါသည္။ ႏြားေက်ာင္းယင္းအိမ္တြင္ေနယင္းမႈတ္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေလးၾကိဳက္တူရိယာတမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။ “ကြာ”ကုိမႈတ္လွ်င္ “၀ီ ၀ီ”ဟုျမည္ပါသည္။ မႈတ္သူ၏ ေလအေလ်ာ့အတင္း ႏႈတ္ခမ္းအဖြင့္အပိတ္ကုိလုိက္၍အသံအမ်ဳိးမ်ဳိးျမည္ပါသည္။
“ ေတာင္းလစ္” ေခၚေျပြတမ်ဳိးလည္းရွိပါေသးသည္။ ေတာင္းလစ္မွာတေပေလာက္ရွိျပီးလက္မေလာက္အရြယ္ ၀ါးေျပာင္းျဖင့္ျပဳလုပ္ထားပါသည္။အလယ္ေလာက္တြင္ မူတ္ရန္အေပါက္ရွိျပီး အေပါက္ႏွစ္ဘက္ကုိလက္မႏွစ္ဘက္
ျဖင့္ဖြင့္ကာပိတ္ကာမူတ္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအခ်ဳိ႕ႏြားေက်ာင္းသြားသည့္အခါ မူတ္ၾကပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပအုိ၀္း႐ုိးရာတူရိယာမ်ားကေတာ့ သည္ေလာက္ပဲရွိပါသည္။ ထုံပတ္အုိးစည္ႏွင့္ တင္(မယ္ဒလင္)မွာ
ဖာျဖား(အဘုိး)ေျပာျပ၍သာသိရပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုံး၀မျမင္ဖူးပါ။ က်န္တူရိယာမ်ားကုိေတာ့ကၽြန္ေတာ္အကုန္လုံး
ျမင္ဖူးပါသည္။ ျပည္ေထာင္စုသူငယ္ခ်င္းတုိ႔တြင္လည္း႐ိုးရာတူရိယာမ်ားရွိၾကပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သိေအာင္
ေျပာျပပါလား။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔႐ိုးရာ တူရိယာမ်ားကုိျမင္ခ်င္ယင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကုိလာလည္ပါလား။ ရပ္ေ၀းမွ ကၽြန္ေတာ့္
ျပည္ေထာင္စုသူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိဖိတ္ေခၚပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔႐ိုးရာ ထုံထိန္းအုိးစည္ကုိတီးျပီးျပည္ေထာင္စုသူငယ္
ခ်င္းမ်ားႏွင့္တဲြ၍ ကခ်င္ပါသည္။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါ့။ ျပည္ေထာင္စုသူူငယ္ခ်င္းတုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီလာခ်င္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္လိပ္စာကုိေရးေပးလုိက္ပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာ ေအာင္ပန္း ပင္ေလာင္း ကားလမ္းနံေဘးတြင္ရွိပါ
သည္။ ေနာင္တရားရြာဟု ကားသမားကုိေျပာလွ်င္ရပါသည္။ ေအာက္ပါလိပ္စာအတုိင္းလာခဲ႔ပါလုိ႔ ျပည္ေထာင္စု သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိဖိတ္ေခၚပါသည္ ခင္ဗ်ား။ ။ ခြန္ထီးေတာ္၊ ေနာင္တရားရြာ၊ ပင္ေလာင္းျမိဳ႕နယ္။
